Psychodeliki to zespół materiałów psychoaktywnych, jakie uzyskują odmiany w percepcji, nastroju i świadomości. Należą do nich m.in. LSD, psylocybina, DMT, meskalina oraz ketamina. Ich działanie polega na wpływie na aktywność systemu nerwowego, w szczególności na receptorach serotoninowych. Psychodeliki są w wielu przypadkach kojarzone z ruchem hipisowskim i subkulturami z lat 60. XX wieku, ale ich stosowanie w zamiarach terapeutycznych rozpoczęło się już w latach 50. XX wieku.
W ostatnich latach, zamiłowanie psychodelikami zwiększyło się w związku z pojawieniem się badań naukowych, które sugerują, że mogą one mieć potencjalne zastosowanie w terapii poniektórych zakłóceń psychicznych, takich jak smętek, lęk czy PTSD – Amanita Muscaria. Psychodeliki, w przeciwieństwie do różnych substancji psychoaktywnych, nie prowadzą do uzależnienia i nie są jadowite dla systemu w dawkach terapeutycznych. Ich stosowanie potrzebuje jednakże ostrożności i dobrej opieki medycznej, ze względu na prawdopodobne niepożądane skutki uboczne, takie jak lęk, dezorientacja, a w radykalnych wypadkach nawet psychozy.
Terapia psychodeliczna, nazywana także psychoterapią z przeznaczeniem surowców psychodelicznych, polega na podaniu pacjentowi psychodeliku w dozorowanych warunkach klinicznych, pod opieką fachowych terapeutów. W trakcie terapii pacjent przeżywa burzliwe doznania, które zdołają pomóc mu w leczeniu zakłóceń umysłowych przez zwiększenie jego świadomości, otwarcie się na nowatorskie perspektywy oraz odmianę sposobu myślenia.
+Tekst Sponsorowany+
Komentarze są wyłączone, ale trackbacki i pingbacki są aktywne.